وبلاگ

چاپ نقش الماس مثل الماس خاص – چاپ و نشر آنلاین

[ad_1]

نقش الماس؛ کربن تحت فشار و حرارت بسیار زیاد الماس می شود. الماس سختی بیش از حدی کشیده تا در عین زیبایی شگفت انگیز، سخت ترین جسم جهان باشد؛ وه که چه زیباست نقشی که الماس می زند.

وقتی به فکر توسعه هستی باید به صورت همه جانبه به آن بنگری و تغییرات کلی را مد نظر قرار دهی، این خصیصه ی مدیران کارآزموده و فهیم است. حرکت های حساب شده چنین مدیرانی است که الگویی برای دیگران می شود و صنفی را تحت تاثیر قرار می دهد.

نقش الماس را به عنوان یک مجموعه پیشرو می شناسیم، مجموعه ای که همواره چیز جدیدی در چنته دارد و دائم در حال تغییر به سمت بهبود است. باخبر شدیم این مجموعه ی عظیم که به عنوان بزرگ ترین مجتمع چاپ فرم های عمومی در خاورمیانه محسوب می شود، از مکان قبلی خود در پاساژ شقایق به مکانی اختصاصی در خیابان ظهیرالاسلام نقل مکان کرده است. مکانی شیک و خاص که به صورت تخصصی و بنا به نیازهای این مجموعه طراحی و ساخته شده است. با ما در کنجکاوی مان شریک باشید و توضیحات بیشتر را از زبان مدیر عامل این مجموعه بخوانید.

تبدیل نُه بر یک

پیشرفت گاهی با تغییر یک دستگاه رخ می دهد اما اگر شما به فکر توسعه ی کلی هستید باید اقتضائات آن را رعایت کنید. نُه دفتر در طبقات چهارم و پنجم پاساژ شقایق به نقش الماس اختصاص داشت که یکپارچه سازی نشده بودند. ابعاد زیادی از کار ما توسعه یافته بود و مراجعه کنندگانمان نیز هر روز بیشتر و بیشتر می شدند. ما به عنوان یک راه حل مقطعی برخی واحدها را به هم متصل کرده بودیم که تا مدتی هم جوابگو بود اما با توسعه ی بیشتر، خود این عمل تبدیل به یکی از مشکلات ما شده بود.

بخش اداری، دفتر سفارشات و انبارهای تحویل ما هر کدام در یک مکان جدا از هم واقع شده بودند که این وضعیت کار را برای مراجعه کننده سخت می کرد. لازم بود که برخی از قسمت های کار ما در کنار هم باشند تا خلائی در روند کار پیش نیاید و برخی بخش های دیگر باید حتما از هم منفک می شدند تا اختلالی صورت نگیرد.

در این میان دو مبحث برای ما از اهمیت ویژه ای برخوردار بودند، اول آنکه ارباب رجوع با آسودگی و در اسرع وقت به خواسته هایش برسد و دیگر اینکه کارها بدون مزاحمت برای کارکنان و مهم تر از آن برای همسایگان پاساژ، به انجام برسند. انبار نقش الماس در نهایت تراکم قرار داشت و ما همواره با مشکل چیدمان و حتی گاهی پیدا کردن سفارشات روبه رو بودیم و از سوی دیگر برای نقل و انتقال به آسانسوری نیاز داشتیم که جزو مشاعات ساختمان محسوب می شد. استفاده از راه پله هم در بسیاری موارد ممکن نبود و ما احتیاج مبرمی به یک آسانسور باربری داشتیم که با توجه به موقعیت پاساژ احداث آن ناممکن به نظر می رسید.

نقش الماس در حال توسعه مدام بود و به ناچار هر روز بر زحماتش برای پاساژ شقایق افزوده می شد. همانطور که می دانید پاساژ شقایق به عنوان یک مرکز کارهای چاپی شناخته می شود و طبعا دیگر همسایگان ما هم نیاز به آسانسور داشتند و ما نمی توانستیم حق آن ها را ضایع کنیم. انبار ما در طبقه ی چهارم قرار داشت و می توان گفت که ما بیش از تمامی ساکنان از آسانسور استفاده می کردیم و با این وضعیت کوچک ترین کاری که می توانستیم انجام دهیم این بود که تمامی مخارج آن را بر عهده بگیریم.

آسانسور کوچک و قدیمی جوابگوی مجتمعی چون شقایق نبود، از این رو نیاز مبرم و همیشگی به تعمیر و نگهداری داشت و هزینه های زیادی را به ما متحمل می کرد.

هر روز به تعداد مراجعه کنندگان نقش الماس افزوده می شد و رفته رفته نیاز ما به انبارهای بزرگ تر بیشتر و بیشتر احساس شد. ما تا حد امکان انبارها را قفسه بندی کرده و از طرفی برخی کارها و سفارشات حجیم را در خود چاپخانه انبار کرده بودیم که خود این مسئله به هم ریختگی بیشتر را دامن زده بود.

وقتی با کمبود انبار مواجه شدیم به ناچار یکی از دفاتر هم جوار آن را به محل انباشت سفارشات تبدیل کردیم و محل ذخیره ی ما تبدیل به اتاق های تو در تویی شده بود که برای نظم آن کار زیادی از دستمان برنمی آمد. گاهی برای پیدا کردن سفارشی که از قفسه ای افتاده و یا پشت بسته ی دیگری پنهان شده بود نیاز به بسیج عمومی کارکنان داشتیم!

انبارش در مکان قبلی هر روز سخت تر می شد و کار را برای مسئولان و کارکنان آن فرسایشی کرده بود. ما می دیدیم که در صورت توسعه ی بیشتر، این بخش دیگر توان پاسخگویی ندارد و از این رو دائم به فکر تغییر و استحاله برای رسیدن به وضعیت مطلوب بودیم.

مراجعه کننده ما به طور معمول و برای یک کار عادی و روتین باید به سه بخش مجزا از نقش الماس رجوع می کرد و خود این کار نیاز به نیروهایی داشت که صرفا مراجعان را راهنمایی کنند. یک مسئله ی دیگر بخش بارگیری ما بود.

هر روز در چند نوبت وانت هایی برای تخلیه ی مواد اولیه و یا بارگیری سفارشات به ما مراجعه می کردند و راهی جز پارک کردن در خیابانی به آن شلوغی و پر رفت و آمدی نداشتند. این مرحله از کار با توجه به وضعیت آسانسور و خیابان چند برابر معمول زمان می برد و بخش اعظمی از زمان و نیروی کار ما را به خود اختصاص داده بود. در نهایت مشکل مدیریتی و اداری ما مطرح بود؛ بخش بندی های ما خیلی در هم بود که این تداخل مشکلات زیادی را برای ما پیش می آورد.

به عنوان مثال بخش سفارشات اختصاصی ما در کنار حسابداری جای گرفته بود که هم خود این بخش ها و هم مراجعه کنندگان آن ها متفاوت بودند، یا نمونه دیگر قسمت سفارشات شهرستان های ما بود که به ناچار در جوار بخش فرم بندی واقع شده بود. بخش سفارشات ما از شهرستان مراجعه کنندگان زیادی نداشت اما صدای تلفن های آن یک دم قطع نمی شد و شلوغی زیادی را رقم می زد که با ذات کار فرم بندی که احتیاج به سکوت برای تمرکز دارد، به کلی متفاوت بود.

نقش الماس از همان آغاز کار، نقشه ی راه مشخصی داشت، نیروهای زبده و باانگیزه و برنامه ریزی درست، راه پیشرفت را هموار کرده بود و ما مدیران آن نمی توانستیم با هیچ بهانه ای جلوی این تعالی را سد کنیم. جابه جایی به مکانی اختصاصی و تخصصی لزوم کار نقش الماس برای طی کردن مرحله ی دیگری از توسعه بخشی آن در شانزدهمین سال فعالیتش بود.

در این مقاله می خوانید